Grijze jagers

Ik heb al jaren een lap zwarte fleece in de kast liggen. Bijna 5 meter. Het had ooit een drakenpak moeten worden, maar daar kwam het nooit van. Het vage gevoel dat ik de jongens teleurstelde, was de reden dat de lap stof nooit wegging.

Zondag is er, in verband met de kinderboekenweek en het uitkomen van een nieuw deel van "De grijze jager", een boekpresentatie bij Stevens. De boekhandel op het centrum. De jongens kwamen op het geweldige plan om elk een Grijze Jager mantel te maken. Zelf, op hun eigen machine. Kwam die lap zwarte fleece toch nog van pas! Het was wat puzzelen, maar het lukte om er twee mantels van een halve cirkel uit te krijgen. De capuchon is wat hoger en iets meer naar voren getekent, want volgens het boek kunnen ze hun gezicht er deels achter verschuilen.

 Maks is donderdag achter de machine gekropen. We vonden geen passende sluiting, dus vrijdag even langs Ko IJsbrandij.

 Zaterdag was Quint aan de beurt. Hij heeft het lang uit weten te stellen, en was nu ook best zenuwachtig voor zijn eerste keer achter de machine. Eerst samen even op een proeflapje, daarna zelf de mantel gestikt.

Mijn twee grijze jagers.

De mannen hebben de smaak te pakken. In mei willen ze weer naar De grijze jager-dag in het Archeon. Dan zijn Maks en Quint, Will en Gilan. Harry is Halt en ik mag zijn vrouw (Pauline)zijn. Dat klinkt als nog meer mantels naaien!