Echt een rotdag vandaag. Eerst naar de huisarts, vierde keer in een wachtkamer deze week en de week is nog niet om! Hadden ze iemand ingepland voor het bloedprikken, die die dag vrij had. Om 9.30, na 5 kwartier wachten op een vervanger heb ik het opgegeven. Ik loop via de apotheek, om nieuwe pleisters te halen, want onder mijn voet zit een grote blaar. Met dat ik naar buiten loop, komt er een mevrouw aan rennen waar ik al die tijd mee in de wachtkamer zat. Ze vertelt dat er iemand is gearriveerd voor het bloedprikken. Zo lief, ruilt ze ook nog van nummertje zodat we eerder aan de beurt zijn. Een klein gouden randje aan vandaag.
Nog tijdens het wachten belt Harry dat hij gebeld is door de tunvereniging, Maks is niet meer welkom. Er is maandag iets voorgevallen. Nou had ik dat al gehoord van de turnjuf en Maks had van mij al te horen gekregen dat hij als straf de rest van de week niet meer mocht. Maar deze dame had het over de rest van het seizoen en mogelijk zelfs volgend seizoen alleen nog maar kanjer-turn! Die dame moet heel blij zijn dat ik haar op dat moment niet kon bellen. Alhoewel ik denk dat mijn temperament ervoor gezorgd heeft dat ze Harry heeft gebeld in plaats van mij. Maar hier is het laatste woord nog niet over gezegd! Ik ga eerst de turnjuf vragen hoe de vork nu precies in de steel zit en daarna de dame van de administratie aan haar jasje trekken.
Al sinds zondag zij we op zoek naar Pluis. Eerder was Quint zijn allerliefste-lievelings-Pluis al kwijt. Zondag had hij een reserve Pluis (één-na-liefste-lievelings-Pluis) mee naar het openlucht museum in Arnhem, en daar is hij uit zijn zak gevallen. Vermoedelijk op het laatste stuk, bij de zuivelfabriek. We hebben gezocht. Het museum heeft gezocht en als hij gevonden wordt, worden we gebeld. Maar nu heb ik een verdrietig mannetje thuis. Quint heeft Asperger en zijn Pluizen beteken heel veel rust en steun voor hem. En verdriet ontaard in boze buien (meltdowns). Hij had de hele dag zo goed op Pluis gelet, en toch, in een onbewaakt ogenblik...
Geluk bij een ongeluk, allerliefste-lievelings-Pluis is gisteren weer gevonden. Achter de kattenbak. Nu vind ik Pluis op de meest vreemde plaatsen terug, deze viel nog wel mee. Wel even fris gewassen... 😄
Nu een oproep via facebook gedaan, wie weet hebben we geluk.
En dan nog die lijst met kleine, alle daagse ergernisjes: de kat die nét naast de plavuizen op de grootste schoonloopmat heeft gespuugd. Mijn favoriete magneet die van de kast valt en nu gebroken is. De wasmachine die halverwege het programma om onduidelijke redenen heeft besloten om ermee te stoppen, net als er iets in zit wat je écht nodig hebt... En de vaatwasser, waar de helft van de vaat niet schoon is geworden!
Weet je, ik ga naaien! Dat
helpt vast!
Na drie maanden van sukkelen met mijn pols heb ik vandaag voor het eerst iets voor mezelf gemaakt. Knippen is nog wel pijnlijk, maar het naaien gaat wel goed. Ik had deze jurk van de week al geknipt, en vandaag had ik eindelijk tijd om hem in elkaar te zetten. Niet heel moeilijk, maar ik liep toch even vast op de mouwen. Ik had het stiksel aan de binnenkant gestikt in plaats van aan de buitenkant. Het zal de warmte zijn geweest. Gelukkig waren er dames zo vriendelijk om mij op mijn fout te wijzen, en nu heb ik dan een heerlijke jurk voor de komende warme dagen.
