Ik ben bijna 44. Nog een week of 5, dan is het zover. Ik heb het lang uit kunnen stellen. Harry was 37, en Maks en Quint 6, toen zij er al aan moesten geloven. Ik was lang de enige die er niet aan hoefde. Mijn broer, zus, ouders, man en kinderen, allemaal hadden ze er één. Vandaag moest ik er toch ook aan geloven...
Maks wilde graag een broek voor zijn action man. Een hele collectie
was niet nodig, maar zo half bloot vond hij ook niks. Een stoere zwarte broek werd het. En daar zat hem nou net de kneep, in die zwarte stof, met dat zwarte garen. Zelfs onder het dakraam, met het lampje van de machine (en ja, ik had er ook nog een extra lampje bijgezet), zag ik het toch niet zo duidelijk meer... De broek is goed gekeurd. Maar ik kon er niet meer onderuit, ik had nu toch écht mijn leesbril nodig om het te kunnen zien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten